Author // Joost Categories // Oosterwold, Zelf maken
Wat is er leuker dan aanrommelen op je kavel? Niets. Gewoonweg niets . Tenminste, dat vinden wij. En wanneer we spontaan iets verzinnen om te bouwen, vinden we dat helemaal. Om vervolgens dat verzinsel met wat resthout, wat gezaag en wat gepruts in een middag en een ochtend gewoon te fixen is het allerleukst. Oftewel, in één tautologisch, pleonastisch en gecontamineerde volzin:
Dat is ons zo gezegd 'Geen te verre brug'!
Dit verhaal begint eigenlijk al een paar maanden geleden. We spraken onze 'buurman' a.k.a. de boswachter van Staatsbosbeheer. Dat is een gezellige kerel die we al een paar keer eerder spraken toen we ons huisje aan het bouwen waren.
Alle bouwsels inclusief bruggen moeten weg,
anders wordt er gehandhaafd en
bouwsels worden verwijderd! 😈
Omdat we het heel leuk vinden om te knutselen we graag een goede buur zijn, hebben we (ondanks de minieme inbreuk) gisteren toch maar de reciprozaag in de brug gezet. En alles weggehaald wat ook maar enigszins in de buurt van de kavel grens komt... om vervolgens een ophaalbrug te knutselen!
Eerst hebben we de liggers ondersteund met palen. Deze staan royaal op eigen grond in eigen sloot. Ruim 2/3 van de sloot is immers ons eigen grondgebied. Dus daar kan men niets van zeggen. Het is dus letterlijk geen brug te ver 🧐.
My kavel is my castle!
😆 🏰
Met het overgebleven hout, twee scharnieren en een paar planken die we nog hadden liggen hebben we een ophaalconstructie gefabriceerd. Onder de brug heb ik een kist gemaakt waarin bakstenen het contragewicht vormen. Feitelijk wordt de brug dus aangedreven door middel van een Newton-motor 😉
Gemotoriseerd door Newton
Is hij niet prachtig in balans? Eigenlijk is het ook wel passend. Vriend Newton had net als wij wat met appels. Dus dan kan het niet anders dan dat hij wat met In de fruitboomgaard-brug heeft. #ikkeurhetgoed.
Kortom, we hadden weer een hele leuke dag en zo blijven we ook nog een goede buur. Ik zeg: win-win!
Comments (2)
Patries
reply
Joost
reply